حرمین

نظررهبری درباره قمه زنی

جمعه 85/10/29 4:53 عصر| | نظر

سلام.واعظ ومداح و مردم عزادار،به این نکته باید توجه جدی نمایند که مکتب تشیع،در کانون دید میلیونها ناظر داخلی و خارجی بعضا دوست یا دشمن قرار دارد. هر گونه عملکرد ناشایشت میتواند در حقایق نهفته تشیع و عاشورا،خدشه بیافریند وتصویر ناپسندی از این مکتب انسان ساز دز ذهن جهانیان بر جای بگذارد.وعاظ عزیز باید دریابند که امروز سخن از چند و چون فقهی فلان عمل(قمه زدن و...)نیست، که ادله و منابع و روایت آن رامجاز میداند،یا نه؟جای این بحث و جدل ها در کلاس و حجره است،حال سخن اساسی تر مصلحت تشیع است.

رهبر تیزبین انقلاب در سخنانی هشدار دهنده،به بازتابهای ناپسند حرکات خلاف شوءون عزاداری اشاره مینمایند* که:

این که امام فرمودند عزاداری سنتی بکنید،این در مجالس نشستن،روضه خواندن،گریه کردن،به سروسینه زدن،مواکب عزا و دستجات عزاداری راه انداختن،همان چیزهایی است که عواطف را نسبت به خاندان پیامبر(ص) پرجوش میکند و بسیار خوب است.کارهایی هم هست که به عکس،کسانی را از دین برمیگرداند.من خیلی متاسفم که بگویم،اخیرا در این چهار سال اخیر،کارهایی انجام مشود که به نظر من،دستهایی اینها را در جامعه ی ما ترویج میکنند.کارهایی را باب میکنند که هر کس آنها را ببیند،برایش سوال به وجود می آید.در قدیم الایام،در بین طبقه ی عوام الناس معمول بود که در روزهای عزاداری،به بدن خودشان قفل میزدند.بعد هم در مذمت این کار،بزرگان و علما گفتند و برافتاد؛ولی حالا باز شروع کرده اند. ... قمه زدن هم،همینطور است. ...این کار،کار غلطی است.یک عده،قمه ها را بگیرند،به سرهای خودشان بزنند و خونها را بریزند که چه بشود؟!کجای این حرکت عزاداری است؟!...اخیرا، یک بدعت عجیب و غریب نا مانوسی،در باب زیارت درست کرده اند... شما هرگز شنیده اید که یک نفر از علما یا ائمه(ع) وقتی می خواستند زیرت کنند،از در صحن که وارد میشوند،روی زمین بخوابند و سینه خیز،خودشان را به حرم برسانند؟!...عده ای هستند که وقتی میخواهند وارد صحن مطهر علی بن موسی الرضا(ع) بشوند،روی زمین می افتند و دویست متر راه را همینطور سینه خیز می آیند!آیا این،کار درستی است؟نه این کار،کار غلطی است و اهانت به دین و زیارت است.چه کسی این چیزها را بین مردم باب میکند؟ اینها را به مردم بگویید.ذهنها را روشن کنید.اسلام،دین منطقی است و منطقیترین بخش اسلام،آن تفسیر قوی ی است که شیعه از آن دارد.

*درجمع روحانیون استان کهکیلویه17/3/73